Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
obligacja — ż I, DCMs. obligacjacji; lm D. obligacjacji (obligacjacyj) ekon. «papier wartościowy dający posiadaczowi prawo do otrzymania stałego, z góry określonego dochodu, stanowiący dowód wierzytelności» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
облигация — впервые у Петра I; см. Смирнов1 208. Через польск. obligacja или голл. obligatie от лат. obligātiō обязательство . •• 1 У Смирнова (там же) сказано: впервые у Шафирова. – Прим. ред … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
ОБЛИГАЦИЯ — [лат. obligatio обязательство] фин. ценная бумага на предъявителя, дающая владельцу право на получение годового дохода в виде фиксированного процента. О. выпускают акционерные общества и государство. Словарь иностранных слов. Комлев Н.Г., 2006.… … Словарь иностранных слов русского языка
certyfikat — m IV, D. u, Ms. certyfikatacie; lm M. y 1. «zaświadczenie pisemne o charakterze oficjalnym; pisemny dowód na coś (wyraz używany głównie w sprawach morskich, ekonomicznych i w handlu zagranicznym)» Certyfikat ubezpieczeniowy. Uzyskać certyfikat. ∆ … Słownik języka polskiego
obligacyjny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mający związek z obligacją : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dochód obligacyjny. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
